Աստվածաշունչ մատյանից

«Արդ, ու՞մ կու­զե­նա­յիք նմա­նեց­նել ինձ, ո­րին զու­գա­հա­վա­սար լի­նեի»,- ա­սում է Իս­րա­յե­լի սուր­բը։ Աչք­ներդ դե­պի եր­կի՛նք բարձ­րաց­րեք և տե­սե՛ք` ո՞վ հաս­տա­տեց այս ա­մե­նը, ո՞վ ստեղ­ծեց նրա հա­մա­կար­գու­թ­յու­նը` մեծ փառ­քով և ան­հնա­րին ու­ժով ա­մեն ին­չի տա­լով իր ա­նու­նը. ոչ մի բան ծա­ծուկ չի մնում նրա­նից... Արդ, չի­մա­ցա՞ր, չլ­սե­ցի՞ր, որ հա­վի­տե­նա­կան Աստ­վա­ծը, երկ­րի սահ­ման­նե­րը հաս­տա­տող Աստ­վա­ծը ո՛չ քաղց է զգում և ո՛չ էլ հոգ­նում, նրա ի­մաս­տու­­թյունն անքն­նե­լի է։

Ե­սա­յու մար­գա­րեու­թ­յու­նը 40. 25-26...28

Մեկնաբանություններ